Dat is zo fijn van op vakantie gaan, even weg uit je gewone leven. Of je nou de berg aan het beklimmen bent of dobbert in de zee op je luchtbedje, het even niks doen, de rust en de ruimte, het hier en nu, verder niks, waarom doe ik dit toch niet vaker?

In het dagelijkse leven en zeker in de Coronatijd barst het van de prikkels en er is zoveel bij te houden. De hele dag lig je aan een “informatie infuus”. Na het thuiswerk via Zoom, nog even je mailtjes checken, journaal kijken, je favoriete serie downloaden, je appjes beantwoorden en je vrienden of familie via de telefoon spreken. Het is een hele kunst om al die informatie tot je te nemen en te ordenen. We zitten boven op het nieuws en je weet precies, en zeker in deze tijd wat er wereldwijd gebeurt via Facebook, twitter, LinkedIn, wat je bezighoudt en wat je raakt kun je meteen weer met hen delen.

Je doorloopt een heel scala aan emoties die worden getriggerd door wat je ziet, hoort. En wat heb je nu eigenlijk echt gedaan als je ’s avonds alle apparatuur uitschakelt? Pure gewenning informatie opslurpen.

Je bent als mens net een akker. Je kunt niet constant de vruchten van het elektronische tijdperk plukken en informatie blijven oogsten zonder de grond, je energiebron uit te putten. Het is nodig om even braak te liggen. Een tijdje stil en leeg zijn. Zo maak je de grond vruchtbaar en ontvankelijk voor verse, gezonde voeding.

Daarmee hebben we als mens weestand tegen stil zijn, het denkende deel van ons kent dit niet goed en is bang buitenspel gezet te worden. Is het niet saai om niks te weten? Mis je dan niet van alles? Vinden ze je niet dom als je niet constant op de hoogte bent? Of asociaal als ik niet gelijk reageer op de mail, app? En dan nog de angst die er op je af komt, als je jezelf even “uitplugt” en stil wordt, dan komen er misschien wel dingen diep in jezelf aan het woord die je liever niet hoort…

Door yoga leer je de plek in jezelf te vinden, je hoofd leeg te maken en je te concentreren op je ademhaling. Door vaker naar binnen te keren kom je er steeds gemakkelijker en word je minder een speelbal van je eigen emoties.

In ieder mens, in het midden van het midden van het midden, ligt een punt van waaruit jij het leven bekijkt. Het is je basis. Het kan niet uit elkaar vallen, verwarringen hebben. Je hebt er geen vat op en het wil langzaam groeien in het omhullen van het leven. Het is je punt onder je navel. Als je aandacht geeft aan dat punt via yoga, groeit er steeds een klein laagje op dit pareltje. Het pareltje waar je ziel aan de werkelijkheid gekoppeld zit. Je basis.

In deze Coronatijd hebben we dit zo nodig om bij jezelf te blijven door de waan van de dag! De beste ideeën en de mooiste gedachten komen niet terwijl je “ingeplugd” bent in de informatiestroom. Die duiken juist op als je er even afstand van hebt genomen. Zoals kinderen die aan het spelen zijn, op vanzelf de meeste creatieve en fantasievolle ideeën komen. Die hebben ze niet opgezocht op internet, die ontstaan gewoon. En het stelt je in staat om beter te voelen wat belangrijk voor je is, welke informatie je aandacht waard is en welke niet en hoe je er werkelijk voor je omgeving kunt zijn.

Wil je yoga Nidra beleven of een andere vorm van yoga, prive bij je thuis of andere vormen? Check dan even mijn website, www.yogainnsaei.org.

Ik las een prachtig verhaal, dat ik graag met jullie wil delen…

Kennen jullie Kafka de  Duitstalige schrijver? Hij schreef romans over de bureaucratie en onpersoonlijke maatschappij, zijn werk had na zijn dood een grote invloed op de Westerse literatuur.

Maar goed, nu het verhaal…

De bekende schrijver Franz Kafka heeft niet meer lang te leven, in zijn laatste jaren wandelt hij vaak samen met zijn geliefde Dora in zijn favoriete park. Op een dag komen ze een klein meisje tegen. Ze zit op een bankje hartverscheurend te huilen.

Kafka vraagt haar wat er aan de hand is en snikkend vertelt ze hem dat ze haar pop verloren is. Kafka kijkt haar even aan en zegt dan:

 “Jouw pop is op reis gegaan!”

“Hoe weet je dat?”vraagt het meisje. “Nou dat stond in haar brief.”

“Welke brief?”vraagt het meisje ongelovig.

“Ik heb hem niet bij me, maar ik kan haar brief morgen wel meenemen.”

Kafka gaat thuis gelijk aan zijn bureau zitten om de brief te schrijven. Serieus en ingespannen, alsof hij bezig is aan een nieuw boek.

De volgende dag haast Kafka zich naar het park om de brief aan het meisje te overhandigen. Samen lezen ze de brief.

Het spijt de pop echt, maar ze is het zat geworden om maar steeds dezelfde mensen te zien. Ze wil naar andere landen, nieuwe vrienden maken. Ze houdt wel van het meisje maar wil op avontuur. Maar…, zo belooft de pop in de brief, ze zal haar elke dag schrijven en vertellen over haar avonturen.

Het meisje ontvangt een lange periode de brieven van de pop en leest ze in het park.

Na een tijdje kocht Kafka een nieuwe pop om het vervolgens aan het meisje te geven.

 “Het ziet er helemaal niet uit als mijn pop,”zegt het meisje.

Kafka overhandigde haar nog een brief waarin de pop schreef:

 “Mijn reizen hebben mij veranderd. “

Het kleine meisje omhelsde de nieuwe pop en bracht haar gelukkig thuis. Vele jaren later vond het inmiddels volwassen meisje een brief in de pop. In de brief ondertekend door Kafka werd geschreven:

Alles waar je van houdt zal waarschijnlijk verloren gaan, maar uiteindelijk zal de liefde op een andere manier terugkeren.”

***

(voor meer info over mijn privélessen bij jou thuis, ga dan even naar mijn website, www.yogainnsaei.org en boek een les!)

Het was begin 2020…
De mensen hadden een lange donkere winter achter de rug,
februari was een hele onrustige maand geweest met veel stormen en veel regen
De natuur was onrustig, alsof ze de mensen iets wilde vertellen, alsof ze de mensen ergens voor wilde waarschuwen…En toen werd het maart…

Het was maart 2020…
De straten waren leeg, de meeste winkels waren gesloten, de meeste auto’s stonden langs de kant van de weg, de mensen kwamen bijna niet meer buiten en dat over de hele wereld, landen gingen op slot, de mensen konden niet geloven dat dit gebeurde, het was zo surrealistisch…Iedereen wist wat er aan de hand was

Maar de lente wist het niet
En de bloemen bleven bloeien
En de zon scheen…De eerste mooie lentedag sinds lange tijd brak aan
En de zwaluwen kwamen terug
En de lucht werd roze en blauw
Het werd later donker en ’s ochtends kwam het licht vroeg door de ramen

Het was maart 2020…
De jongeren studeerden online, vanuit huis
Kinderen speelden onvermijdelijk vooral in huis
Pubers verveelden zich, ouders wisten niet wat te doen
Mensen kwamen alleen even buiten om boodschappen te doen of om de hond uit te laten
Bijna alles was gesloten …Zelfs de kantoren, hotels, restaurants en bars
Het leger begon uitgangen en grenzen te bewaken
Mensen moesten vanuit huis gaan werken
Ondernemers kwamen in de problemen
De meeste kinderen konden niet meer naar school
Er was ineens niet genoeg ruimte voor iedereen in ziekenhuizen, operaties en onderzoeken werden uitgesteld…Iedereen wist het

Maar de lente wist het niet en het ontsproot
Ze draaide onverstoorbaar haar jaarlijkse programma af
Ze schonk ons haar mooiste bloemen en haar heerlijkste geuren
Het was maart 2020

Iedereen zat thuis in quarantaine om gezondheidsredenen of preventief
Sommige mensen mochten niet meer naar hun werk, anderen móesten
Elkaar omhelzen, kussen of een hand geven was ineens een bedreiging
Iedereen moest flinke afstand tot elkaar bewaren, dat was afschuwelijk
In de supermarkt waren allerlei schappen leeg
Allerlei leuke dingen gingen niet meer door, daar werd een streep door gezet en niemand wist wanneer dat weer kon
Mensen werden beperkt in hun vrijheid terwijl er vrede was
Over de hele wereld werden veel mensen ziek en het was besmettelijk…
Er was isolatie, ziekte en paniek….Toen werd de angst pas echt!!

En de dagen zagen er allemaal hetzelfde uit…
En de weken duurden ineens veel langer…
En iedereen hoopte dat er niet nóg meer strenge maatregelen zouden volgen…
De mensen zaten vast in een film en hoopten dagelijks op dé held…
De wereld was vertraagd terwijl het geen vakantie was, niemand had dit verwacht…Iedereen wist wat er gebeurde

Maar de lente wist het niet en de rozen bleven bloeien
De Magnolia stond in de knop
De vogeltjes begonnen aan hun nestjes

En toen…
Het plezier van koken en samen eten werd herontdekt
Iedereen gaf elkaar tips over leuke dingen die je met je kinderen kon doen
Er was weer tijd om te schrijven en te lezen, mensen lieten hun fantasie de vrije loop en verveling ontsproot in creativiteit
Sommigen leerden een nieuwe taal
Sommigen ontdekten kunst
Sommigen ontdekten dat ze niet écht leefden en vonden de weg naar zichzelf terug
Anderen stopten met onwetend onderhandelen
Iedereen had van de één op de andere dag veel meer tijd voor het gezin
Eentje sloot het kantoor en opende een herberg met slechts vier mensen
Anderen verlieten hun vastgeroeste relatie om de liefde van hun leven te vinden
Anderen boden aan om voor kwetsbare mensen boodschappen te doen of te koken
Iedereen wist ineens wat een ‘vitaal beroep’ was, deze mensen werden helden, ze werden meer gewaardeerd dan ooit
Anderen gingen op afstand muziek met elkaar maken of zingen om op deze manier samen te zijn
Mensen kregen oog voor eenzaamheid en verzonnen dingen om er iets aan te doen
Mensen herstelden van hun stressvolle leven
Mensen die elkaar niet kenden begonnen spontaan een praatje met elkaar
Sommigen maakten vliegers van papier met hun telefoonnummer erop zodat eenzame mensen ze konden bellen
De overheid ging bedrijven en zelfstandigen helpen zodat ze niet failliet zouden gaan of mensen zouden moeten ontslaan
Gepensioneerde zorgpersoneel bood zichzelf aan om te helpen in de Zorg
Uit alle hoeken kwamen vrijwilligers, iedereen wilde iets doen
Om 20:00 uur s ‘avonds gingen mensen uit allerlei landen klappen voor alle artsen, verpleegkundigen en zorgpersoneel die keihard aan het werk waren om in de zorg alles draaiende te houden

Het was het jaar waarin men het belang erkende van gezondheid en verbinding, van saamhorigheid, van sociale contacten en misschien ook van zijn roeping, dit deed iets met het collectieve bewustzijn, dit deed iets met alle mensen…
En de economie ging bijna kopje onder, maar stopte niet, het vond zichzelf opnieuw uit
Het was het jaar waarin de wereld leek te stoppen, het jaar waarin we met elkaar in de geschiedenisboeken zouden komen…Dat wisten we allemaal

En de lente wist het niet,
En de bloemen bleven bloeien, en de bomen liepen uit
En het werd steeds warmer
En er waren veel meer vogels

En toen kwam de dag van bevrijding…
De mensen keken tv en de premier vertelde iedereen dat de noodsituatie voorbij was
En dat het virus had verloren!
Dat iedereen SAMEN had gewonnen!!!
En toen ging iedereen de straat op…
Met tranen in de ogen…
Zonder maskers en handschoenen…
De buurman werd geknuffeld, alsof hij een broer was
En de wereld was mooier en liefdevoller geworden
En de mensen waren humaner geworden
En ze hadden weer waarden en normen
De harten van mensen waren weer open, en dat had positieve gevolgen
Doordat alles stil had gestaan kon de aarde weer ademen, ook zij was genezen van wat de mensen háár veel eerder hadden aangedaan

En toen kwam de zomer….
Omdat de lente het niet wist
En hij was er nog steeds
Ondanks alles
Ondanks het virus
Ondanks de angst
Ondanks de dood

Omdat de lente het niet wist,
leerde iedereen
de kracht van het leven…

Susan Blanco (De Taalrecycler)

“Geïnspireerd door mensen”

Mam is net overleden, en dat eist een enorme tol, het is hartstikke vermoeiend voor lichaam en geest. Zonder dat je het door hebt werkt dit door op allerlei lagen. Er komt niets uit mijn handen en mijn hoofd is een zeef. De tranen blijven stromen, ik hoef maar iets te ruiken of een herinnering op te halen en het is al mis. Ook met mijn lichaam is het mis. Lichaam en geest zijn toch een. Ik geloof dat je ziekte een conflict is met je geest die opgelost moet worden en dan via het lichaam naar buiten komt, zo ook met verdriet.

“sadness doesn’t want to be healed, it wants to be held”

Verdriet wil niet geheeld worden, het wil vastgehouden worden. Prachtige uitspraak. Ik ben nogal een optimistisch mens en heb al heel wat tegenslagen op mijn pad gehad, maar dan sta ik de volgende dag op, zet mijn schouders eronder en begin opnieuw. Dat werkt toch even anders met rouw, dat is er elke dag, wordt niet minder, het  moet alleen een plekje krijgen en dat heeft tijd nodig. Dat vind ik nogal lastig, ik ben toch geneigd van mijn verdriet weg te lopen, bezig te gaan met van allerlei dingen zodat ik mijn verdriet niet hoef te voelen en afgeleid ben. We gebruiken rouw soms bijna als een werkwoord, we willen het verwerken en gebruiken,alsof iemand ergens regels heeft opgesteld voor hoe verwerken moet gaan. Ik ging uren lang zoeken op internet, hoe lang duurt rouwverwerking? Hoe moet ik ermee omgaan? De waarheid is, er is geen formule, je kunt rouw niet haasten, het duurt zo lang als het duurt. Het is een van de zeldzame ervaringen in het leven waarin de kloktijd er even niet toe doet.

Als je het wegjaagt, raak je afgesloten van jezelf, dan is het moeilijk om contact met anderen te maken en met jezelf, het lijkt alsof niemand je begrijpt en je raakt oververmoeid en down van het gevecht met jezelf.  Als je het gaat delen en gaat leven met de ervaring, dan bestaat er een soort verstilling van de tijd, eenvoudigweg zijn en je diepste mens zijn voelen.  Ik heb na het ikdoedrukdanvoelikniksgedrag  nu de neiging om helemaal niets meer te doen omdat er domweg ook niks uit mijn handen komt. De truc is om het te doseren. Doe je werk en dagelijkse dingen in kleine beetjes en neem rust tussendoor.  Ik kan nu rustig een half uur buiten op mijn bank zitten en kijken naar mijn konijn die de katten wegjaagt of de kip die veel geluid maakt vanwege haar gelegde ei, tijd doorbrengen met mezelf zonder afleiding.

De naam van de maand januari, is afgeleid van Janus, de Romeinse god uit de oudheid. Janus wordt in verband gebracht met verandering en vooruitgang en is meestal afgebeeld als een hoofd met 2 gezichten, een gezicht dat naar links kijkt (symbool voor het verleden) en een gezicht dat naar rechts kijkt (symbool naar de toekomst).

De jaarwisseling is een moment voor terugblik op het oude jaar om daarvan te leren en een moment van vooruitblik op het komende jaar om met nieuwe perspectieven te kunnen leven.

De jaarwisseling wordt dan ook in vele culturen gevierd met vrienden en of familie. Er wordt speciaal voedsel bereid en met behulp van veel vuur en geluid (vuurwerk) wordt de atmosfeer gereinigd van oude krachten zodat nieuwe ontwikkelingen mogelijk worden.

Heb jij goede voornemens?

Nou ben ik zelf niet zo van de doelen stellen of goede voornemens met oud & nieuw, mijn doelen en voornemens stel ik liever wanneer mij dit uitkomt en niet perse met oud en nieuw.

Je kan wel van alles willen maar pas als je echt de noodzaak voor jezelf ervan inziet of een innerlijk verlangen ervaart, dan pas zul je in beweging komen. Daarnaast is er een gapende kloof tussen intentie en gedrag.  Een intentie is snel en vrij gemakkelijk te veranderen maar je gedrag veranderen vraagt behoorlijk wat inspanning.

Herken jij dit?

Vol goede moed besluit je dat je wens voor het nieuwe jaar, bijvoorbeeld meer sporten is, en daar dan ECHT voor te gaan. Hoe komt het dan toch dat het zo vaak gebeurt dat we niet voor elkaar kunnen krijgen wat we zeggen of willen?

We weten vaak alleen wat we niet willen en daar stop je dan al je tijd, moeite en energie in. Daarom is de eerste en belangrijkste stap vaststellen wat je WEL wilt.  Wat dat oplevert is dat je echt invloed hebt op wat er in je leven gebeurt. Niet in de zin dat je alles in de hand hebt maar je ervaart wel dat ook niet meer alles je zomaar overkomt. Je kunt gaan samenwerken met het leven. Je ervaart dat je in iedere situatie de regie kunt nemen.

Denk groot, want dit voornemen is iets waar jij blij van wordt en waar je passie bij voelt. Om een voornemen werkelijkheid te maken zul je er energie in moeten steken. Alleen een voornemen of doel hebben is niet genoeg reden om in beweging te komen. Je zult jezelf af moeten vragen wat het je allemaal gaat opleveren als je jouw doel tot leven wekt. Daarom is het nemen van een beslissing  dat je je committeert aan je doel en je te verbinden aan dat doel zo belangrijk want dan pas ontstaat er meer focus.

Het hele proces moet je zien als een reis, het gaat uiteindelijk niet om de bestemming maar om de reis ernaar toe. Het hele leven ben je onderweg naar uiteindelijk dood gaan. Je kunt onderweg maar beter genieten van de reis. En dat geldt ook voor de reis naar je doel of voornemen. Geniet van de kleine stapjes, de kleine overwinningen en de groei die je doormaakt.

Ik kijk in ieder geval op een goed jaar terug  waarin ik mijn doel heb  gerealiseerd zoals deze website maken en mijn yogalessen uitbreiden.

“Zaai een gedachte en oogst een daad; zaai een daad en oogst een gewoonte; zaai een gewoonte en je oogst een karakter; zaai een karakter en je oogst een bestemming”.

Via mijn vriendin heb ik meegedaan aan de 21daagse Challenge van Deepak Chopra. Voor de mensen die niet weten wie Deepak Chopra is: Deepak is een arts die de oosterse wijsheden aan de westerse wereld doorgeeft. Hij heeft de kracht van yoga en meditatie geïntegreerd en is een van de grootste schrijvers van boeken op gebied van zingeving, vitaliteit en spiritualiteit.

Veel mensen denken dat geluk te maken heeft met succes,rijkdom, gezondheid of een goede relatie, dit zijn slecht bijverschijnselen. Het ware geluk zit in jezelf, je innerlijke zelf.

Deepak legt uit dat wij onze wereld zelf creëren. Er blijkt van alles mogelijk te zijn voor jou want jouw gedachten bepalen hoe de wereld eruit ziet. Diep van binnen ben je zelf het universum. Hoe meer we leven vanuit het geluk in onszelf, hoe meer we zullen merken dat onze wensen als vanzelf worden vervuld, in overvloed. We stoppen veel te veel energie in ontkenning, weerstand en twijfelen teveel.

Mensen over de hele wereld doen mee aan de Challenge en dat geeft een gevoel van verbinding. Het is een appgroep waar je elke dag een meditatie volgt via een geluidsfragment, een tekst met een mantra of affirmatie en een opdracht wat voor wat bezinning en of verdieping zorgt. Dit doe je om iets over/aan jezelf te ontdekken / verbeteren/veranderen.

Mijn vriendin appte me, met de vraag of ik mee wilde doen met de Challenge. “Hoezo meedoen”? dacht ik als eerste. “Ik mediteer al, lees spirituele boeken, geef yogales, waarom”? Maar… ik heb doorgezet en ben de uitdaging aangegaan, met resultaat.

Tijdens een deel van de Challenge zat in Frankrijk en was op vakantie met slecht bereik en geen regelmaat, elke dag moest ik een kwartier rijden om mijn meditaties te kunnen doen en dat was een echte uitdaging kan ik je vertellen. Ik ben achteraf zo blij dat ik deze Challenge gedaan heb, je kan nog zoveel lezen over spiritualiteit maar deze Challenge ga je doen en voelen, dat is toch waar het om draait.

Tijdens zijn meditaties praat hij over een intentie neerzetten voor bijvoorbeeld de dag. Dit kan zijn, “ik heb zelfvertrouwen” of “ik wil zo ontspannen mogelijk leven”. Het doel van een intentie is het gehele levenspatroon te beïnvloeden en om te vormen, lichamelijk, geestelijk, emotioneel en spiritueel. Een intentie is een grappig iets, waar de hersenen onze intentie op richten is wat we zien. Ik weet nog in de tijd dat ik een mooie oude bus wilde kopen, overal zie je opeens om je heen die gave vw oldtimer bus. Was het je intentie die ervoor zorgde dat je overal die gave bus zag, of was het de gerichte aandacht van je hersenen die je in staat stelden om eindelijk te zien wat zich de hele tijd al voor je neus bevond? Je krijgt wat je verwacht, aandacht is een krachtig iets.

Dag 6 oefening 6 maak je een lijst van mensen die energie bij je wegnemen of bij wie je je niet op je gemak voelt en geïrriteerd van kan worden. Deepak spreekt over deze mensen dat ze je niet leeg kunnen trekken maar dat dat je eigen verzet is tegen wat de ander bij jou losmaakt. Oeii een lastige vond ik, Ik kan me namelijk niet op mijn gemak voelen bij mensen die weinig empatisch vermogen hebben, zegt dat dan iets over mij? Ik vind juist dat ik wel empatisch ben, dat is mijn kracht. .. ergens zal ik dus in mijn leven een gevoel hebben gehad dat ik niet die waardering heb gekregen of die werkelijke aandacht heb gehad anders zou het mij niet leegtrekken. Alleen bedenk ik me nu wel dat ieder zijn eigen strijd heeft en lot. Hun daden zijn niet die van mij, ik ben ik, en ik ben niet mijn moeder, vader, vriend, vriendin etc..

Ik heb lange tijd in een bubbel van schone schijn geleefd, ik was voornamelijk bezig met de buitenkant, mijn imago, carrière, zet ik wel de juiste stappen? Ben ik aantrekkelijk genoeg? Maar die vragen leiden alleen maar af van de kern. Vroeg of laat denk ik dat als we niet genoeg aandacht geven aan onze kern, ontdekken we allemaal dat we ons op een bepaald moment slecht gaan voelen. Ik kreeg een burnout en het heeft me 3 jaar gekost om er weer helemaal overheen te komen om te zijn wie ik nu ben.

Om tot de kern te komen moet je jezelf vragen stellen.

Waarom doe je de dingen zoals jij ze doet, waarom blijf ik steeds dezelfde fouten maken? Ophouden met iedereen de schuld te geven als je naar binnen kan kijken en ziet wat je doet.

Het eerste wat we horen als we geboren worden is de hartslag van je moeder, dat is gemeenschappelijk, het vaste ritme is de eerste band die ieder van ons kent, niet met je verstand maar met je hart en gevoel.

Na de 21-daagse Challenge Overvloed van Deepak kwamen de yogaopdrachten vanzelf binnen stromen en sta ik nog meer stil bij NU en het universum die voor mij zorgt, dat geeft mij in ieder geval een rustig gevoel.

Wil je deze Challenge ook aangaan per app? Laat me het dan even weten!